شناخت آیرودینامیک و ساخت گلایدر در کلاس هوافضا

«آشنایی با مفاهیم علم آیرودینامیک، طراحی و ساخت راکت آبی، موشک و گلایدر و شرکت در مسابقات منطقه ای و کشوری.» اینها، خلاصه ای از فعالیت هایی است که دانش آموزان مدارس مجتمع علامه طباطبایی در کلاس هوافضا انجام می دهند. هوافضا رشته ای پژوهشی است که کلاس های آن از شروع پایه هفتم برای علامه ای هایی که این رشته را برای یادگیری انتخاب کرده اند، آغاز می شود.

کلاس های هوافضای مدارس علامه طباطبایی، ترکیبی از فعالیت های تئوری و عملی است. «علی صادقی آزاد» دبیر هوافضای مدارس علامه طباطبایی می گوید: «دانش آموزان پایه هفتم به تازگی وارد مجتمع علامه طباطبایی شدند و آشنایی زیادی با رشته هوافضا ندارند. بنابراین آموزش هوافضا به آنها به شکل جامعی انجام می شود. هفتمی ها ابتدا با علوم فیزیکی مربوط به این رشته آشنا می شوند، سپس انواع هواپیما و فضاپیماها، هاورکرفت ها، راکت ها و موشک ها را با جزییات می شناسند. هفتمی ها همچنین چندین کار عملی هم به صورت فردی می سازند که دست ورزشی و مهارت های عملی آن ها تقویت شود.»

تست دست سازه ها

هدف نهایی کلاس های هوافضای علامه ای ها، ساخت یک وسیله هوافضایی است. دانش آموزان به مرور در طول سال تحصیلی این هدف را دنبال می کنند. صادقی می گوید: «هفته ای یک یا دو مرتبه گلایدر ها یا راکت آبی که بچه ها می سازند را تست می کینم تا هم دانش آموزان با نحوه تست دستگاه ها آشنا شوند و هم در کلاس همکلاسی هایشان دقایق مفرحی داشته باشند.»

آموزش مسائل پیشرفته تر

فعالیت دانش آموزان پایه هشتم و نهم، نسبت به هفتمی ها پیشرفته تر است و آن ها با جزییات بیشتری قسمتهای فیزیکی کار را یاد می گیرند. دانش آموزان در این دو پایه وارد فیزیک گلایدرها می شوند و کاملا با مباحث آیرودینامیک آشنا می شوند. هدف این است که دانش آموزان متوجه شوند که چطور می توانند وسیله شان را به حرکت در بیاورند.

هم مسابقه، هم کارگروهی!

شرکت در مسابقات منطقه، استانی و کشوری، یکی دیگر از اهداف آموزش رشته پژوهشی هوافضا به دانش آموزان مدارس علامه طباطبایی است. صادقی آزاد می گوید: «سال هشتم و نهم، دیدگاه ما در آموزش هوافضا بیشتر مبتنی بر مسابقات است. علامه ای ها در سال های گذشته در مسابقات مختلفی مثل دانشگاه شریف و امیرکبیر شرکت داشتند و رتبه هایی برتر هم کسب کردند. بچه ها سال هشتم و نهم امسال هم با هدفگذاری شرکت در این مسابقات فعالیت می کنند و کارشان را پیشرفته تر برای ارائه در مسابقات می سازند. به همین دلیل ۵ تا ۶ ماه روی ساخت وسیله شان زمان می گذارند. فعالیت گروهی دانش آموزان علاوه بر آموختن بهتر مسائل هوافضا به دانش آموزان، باعث تقویت مسئولیت پذیری و کارگروهی در آن ها هم می شود.»