بدون نظم و برنامه ریزی به موفقیت نمی رسیدیم

در این خبرصحبتهای شهداد خاکپور و سیدرضا وزیری نژاد از اعضای تیم ATF علامه طباطبایی را می خوانید.

شهداد خاکپور در واحد فرمانیه درس می خواند. او به رقیبان ایران اوپن ۲۰۱۷ اشاره می کند و می گوید: «حریفان هم از نظر سنی و هم از نظر تحصیلات بالاتر از ما بودند. با توجه به این که سال اول حضورمان در مسابقاتی در این سطح بود نتیجه خوبی گرفتیم.»

به گفته شهداد کلاس های آماده سازی از اواسط اردیبهشت شروع شده و بعد از امتحانات پایان ترم اردوی آماده سازی برای مسابقات جهانی در حال برگزاری است.

این دانش آموز علامه ای تجربه حضور در ایران اوپن ۲۰۱۷ را ارزشمند توصیف می کند و می افزاید: «در ایران اوپن با تیم ها و نحوه مسابقه آشنایی نداشتیم و فکر می کردیم از بقیه تیم ها ضعیف تر هستیم.  اما با تجربه و اعتماد به نفس در مسابقات جهانی ظاهر می شویم و به دنبال کسب سکو هستیم.»

نظم، عامل موفقیت ما

او از امکاناتی که مجتمع فرهنگی، آموزشی علامه طباطبایی در اختیار آنها قرار داده است، به خصوص از دبیران پژوهش راضی است و معتقد است همه دانش آموزان چیزهای زیادی از دبیر رباتیک یاد گرفته اند.

شهداد برنامه ریزی دقیق را یکی از عوامل موفقیت تیمشان می داند. « یکی از مزایای تیم ما این بود که با برنامه ریزی و نظم خاصی جلو رفتیم و وقت زیادی برای تمرین و یادگیری داشتیم. با اعضای تیم های دیگر که صحبت می کردیم می گفتند که برای آماده سازی تنها حدود دو هفته وقت داشتند اما ما ده ماه تمرین کردیم.»

نقطه قوت در رزومه تحصیلی

شرکت کردن در مسابقات معتبری مانند ربوکاپ حتی اگر با کسب مقام همراه نشود تجربه بسیار خوبی است. شهداد می گوید: « شرکت در این مسابقات یک نقطه قوت برای رزومه تحصیلی کسانی است که می خواهند در این رشته تحصیل کنند. اگر این حضور با مقام همراه شود که چه بهتر. دانشگاه های معتبر دنیا برای انتخاب و پذیرش به چنین مسابقاتی چشم دارند.»

شعار شهداد مشخص می کند که او به آینده روشن چشم دارد: «به ژاپن می روم تا رزومه خوبی برای موفقیت و تحصیل داشته باشم.»

فکرش را هم نمی کردم

سیدرضا وزیری نژاد دانش آموز سال گذشته شریعتی بود و امسال به واحد پاسداران رفته است. او می گوید که در ابتدا فکرش را هم نمی کرد که روزی در مسابقات ایران اوپن شرکت کنند چه برسد به مسابقات جهانی. «در ایران اوپن فکر نمی کردیم مقامی کسب کنیم اما دوم شدیم. پس اینجا هم به امید کسب سکو نمی رویم تا مقام بیاوریم!»

رضا از حالا به فکر رفتن به دانشگاه است و این مسابقات را بهترین فرصت برای تحصیل در بهترین دانشگاه های جهان می داند.

او می گوید: « در لیگ شبیه ساز امداد و نجات در هر برنامه سه بخش داریم. آتش نشانی، آمبولانس و پلیس. برنامه نویسی بخش شناسایی و انتقال مصدوم به بیمارستان بر عهده من است. مصدومان باید بر اساس میزان صدمه و دیگر ویژگی هایی که برای برنامه تعریف می شود انتخاب شوند.»

می خواهم ربات بسازم

هدف رضا این است که بتواند روی ساخت ربات هایی که امروز برنامه آنها را می نویسد کار کند و آنها را بسازد. «حتما تا چند سال بعد ربات های پلیس و آتش نشان وارد زندگی روزمره ما می شوند. من دوست دارم روی ساخت این رباتها کار کنم و فقط به برنامه نویسی محدود نشوم.»

رضا وزیری می گوید برنامه آنها تا ۹۰ درصد منطبق بر واقعیت است و درصد خطای کمی دارد. او ادامه می دهد:  کاری که ما می کنیم بر واقعیت بسیار منطبق است. وقتی یک ساختمان در شهر آتش می گیرد بر اساس بادی که می وزد ساختمان های اطرافش هم آتش می گیرند. یعنی در نوشتن برنامه تا این حد به جزییات توجه شده است.»

شعار رضا این است: «به ژاپن می روم تا با دست پر برگردم.»

اعضای تیم ATF  در تاریخ اول مرداد ایران را به مقصد ناگویا ترک می کنند. آنها مصمم هستند که در اولین حضور خود در مسابقات ربوکاپ شگفتی بیافرینند و با خوش رنگ ترین مدال بازگردند.