مراسم به یادماندنی پایان اولین سال تحصیلی دانش آموزانِ واحد نیاوران برگزار شد
مراسم رونمایی از جعبه «ماندگاری در مهر»، با حضور دانش آموزان و خانواده های پایه اول دبستان علامه طباطبایی- واحد نیاوران، روز جمعه، ۱۱ خرداد ماه ۱۴۰۳، در یکی از سالن های تاریخی «موزه سینما» برگزار شد.
در این مراسم به هر یک از خانوادههای پایه اولِ پیش دبستان و دبستان علامه طباطبایی- واحد نیاوران، بک جعبه چوبی «ماندگاری در مهر» منقش به آرم مجتمع فرهنگی- آموزشی علامه طباطبایی اهدا شد. این جعبه حاوی ویدیویی بلند و یک ویدیوی کوتاه از مصاحبه با دانش آموزان و خانوادههایشان، به مناسب اولین روزهای حضور در مدرسه بود. (در یک فلش مموری). همچنین دفتری که آرزوهای دوستدارانِ بچه ها را ثبت کرده است. اسباب بازی دوران کودکی و مداد، پاکنِ کلاس اول ابتدایی دانش آموزان هم به یادگار، در این جعبه قرار داده شده بود.
در طرحِ «ماندگاری در مهر»، جدا از ساعت ها فیلمبرداری، حدود ۴۵۰ دقیقه ویدیوی بلند، حدود ۱۱۰ دقیقه ویدیوی کوتاه و مجموعا حدود ۵۶۰ دقیقه فیلم از مصاحبه ها، خاطرات، آرزوها، لبخندها و احساساتِ مرتبط با اولین روزهای حضور در مدرسه برای ۲۲ دانش آموزِ پایه اول دبستان علامه طباطبایی- واحد نیاوران و خانواده های آنان ثبت و ضبط شده است.
پخش فیلم کوتاهی از گزیدهی مصاحبه با دانش آموزان، پدرها، مادرها، پدربزرگ ها و مادر برزگ ها، ویدیویی از برگزاری جشن الفبا، ویدیوی کوتاه گفت و گو با اعضای هیات موسس مجتمع فرهنگی، آموزشی علامه طباطبایی با عنوان «از مکتب خانه تا کلاس آنلاین در هفتاد سال» و گفت و گو با دانش آموزان پیش دبستانی واحد نیاوارن، از دیگر برنامه های مراسم بود. علاوه بر کلاس اولی ها، خانواده های پیش دبستانی واحد نیاوارن نیز در مراسم رونمایی از «جعبه ماندگاری در مهر» حضور داشتند. مراسمی که در «سالنِ فردوسِ» موزه سینما برگزار شد.
«علی اصغر معینی» مدیر پیش دبستان و دبستان علامه طباطبایی- واحد نیاوران در سخنرانی مراسم رونمایی از «جعبه ماندگاری در مهر»، ضمن ابراز خیرمقدم به میهمانان گفت: «امیدوارم، امروز برایتان خاطره انگیز باشد و آن را به یاد بسپارید.» وی درباره نحوه شکل گیری ایدهی طرح «ماندگاری در مهر»، که برای اولین بار در سطح مدارس کشور اجرا می شود، اینگونه توضیح داد: «حاج حسن توفیق حق، عضو هیات موسس مجتمع فرهنگی- آموزشی علامه طباطبایی، به هنگام ثبت خاطرات شان در هشتاد سالگی، وقتی به زمانی رسیدند که برای اولین بار قرار بود به مدرسه بروند، اتفاقات آن روز را، دقیق و با احساسِ خاصی بیان کردند. وقتی دیدیم بعد از هفتاد سال، خاطرات اول مهرِ ایشان، آن چنان شیرین و احساسی بیان می شود، به فکر افتادیم تا اولین روز ورود فرزندان مان به مدرسه را، در میان جمع خانواده ماندگار کنیم. پس، طرح ماندگاری در مهر متولد شد.»
از ۱۹ مرداد ماه ۱۴۰۲ تا پایان فروردین ماه ۱۴۰۳، بیست و دو دانش آموز پایۀ اولِ واحد نیاوران، به همراه خانواده هایشان (اعم از پدر، مادر، خواهر، برادر، پدر بزرگ، مادر بزرگ و سایر بستگان شان)، به استودیوی تصویربرداری مجتمع علامه طباطبایی آمدند و حرف هایشان درباره اول مهر، شروع سال تحصیلی و همچنین انتظاراتشان از مدرسه و آرزوهایشان را برای آینده ثبت کردند: «پدران، از خاطرات شان گفتند و مادران، احساس شان را درباره اولین روز ورود فرزندشان به مدرسه، مطرح کردند. پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها هم، دعا و آرزوی قلبی شان را ضمیمه تصاویر کردند.» علی اصغر معینی در بخش دیگری از سخنان خود، با اشاره به احساسات ناب ثبت شده در تصاویر ویدیویی افزود: «لبخندها و اشک ها، ضبط شد. جملاتِ امید آفرین برای فردای بهتر، هم. بازی ها و شیطنت های کودکانه، هم. چشمان خیره شده به فرزند، برای توصیف آنچه در آن لحظه فکر می کنند، هم. تماشای این تصاویر، هم امروز کام مان را شیرین می کند و هم سال های بعد، خاطره انگیز و شعف آفرین خواهد بود.» مدیر دبستان علامه طباطبایی- واحد نیاوران در تبیین چرایی طرح انجام این طرح گفت: «ماندگاری در مهر، انگار خواسته ای درونی است که هر چه بزرگتر می شویم بیشتر خواهانش هستیم.»
معینی پیشنهاد کرد هر سال اول مهر، و یا در روز تولد فرزندان، صفحه ای از دفترِ ماندگاری در مهر، به یادگار برای بچه ها نوشته شود: «تصور کنید چهل سال بعد، بچه ها این ویدیوها را می بینند. حس خوب شروع دوران تحصیل، در بزرگ سالی هم همراهشان خواهد بود و همیشه این امکان را دارند تا خاطرات و آرزوهای کلاس اولشان را مرور کنند.» وی در پایان سخنانش از همراهی و مشارکت دانش آموزان پایه اول و خانواده هایشان تشکر کرد: «اگر همراهی و مشارکت شما نبود، این طرح به ثمر نمی نشست و چنین اتفاق خوبی برای فرزندان مان رقم نمی خورد. از همه شما صمیمانه متشکرم. این همدلی و همراهی، در افزایش کیفیت روند آموزشی و پرورشی سال آیندۀ مدرسه نیز موثر خواهد بود. وقتی تفاوت ها را بپذیریم، در کنار هم می توانیم گام های اثر بخشتری برای آموزش بهتر و تربیت صحیح تر بچه هایمان برداریم.»
ویدیوی هشت دقیقه ای گزیدۀ گفت و گوهای «ماندگاری در مهر» که پخش شد، اشک برخی از میهمانان، گوشه چشم شان حلقه زده بود. پسرها کنار پدران و مادرانشان نشسته بودند و وقتی چهره شان را روی پردۀ بزرگ سینما می دیدند، شادی می کردند. احساسی که احتمالا تا بزرگسالی همراهشان خواهد ماند: «رایان عزیز؛ یه آرزو کن.» این دانش آموز کلاسِ اولی واحد نیاوران، همانطور که دستان کوچکش را به هم گره زده بود و لبخند می زد گفت: «آرزوم اینه که دو تا ماشین کنترلی داشته باشم.» تماشای صداقت و صفای دوران کودکی، حاضران در سالن را تحت تاثیر قرار داده بود. «اگر قرار باشه بابا یه هدیه برات بخره که خوشحال بشی، اون هدیه چیه؟» و آن دیگری که همچون بزرگسالان، کت و شلوار و جلیقه رسمی پوشیده بود؛ جواب داد: «بچه بودم، (بابام) برام آب نبات می آورد، از اون آب نبات ها دوست داشتم.» وقتی خاطرات پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها از اول مهر و دوران تحصیل شان، روی پرده سینما فردوس نمایش داده می شد، فرزندان و نوهها با دقت بیشتری گوش می دادند: «امیدوارم در مسیر زندگی، لذت ببره. اینکه حتما بگم دکتر یا مهندس شه، نه! در این زندگی، که امیدوارم طولانی باشه، (دوست دارم) لذت ببره از زندگی اش.» این آرزوی پدری بود که کنار فرزندش، در قاب دوربین و برای آینده فرزندش، صحبت می کرد. زمانی هم که از پدر دیگری خواسته شد تا برای بیست و پنج سال بعدِ فرزندش، جمله ای بگوید، بغض گلویش را می فشارد، اشک چشمانش را پر می کند و به سختی می گوید: «نمی دانم… خوشحالم که موفقیت ات را می بینم.» پدر دیگری اضافه می کند: «خیلی دوست دارم آن موقع، مرا نه تنها پدر، بلکه دوست خودش بداند.» و مادری در حالی که اشک هایش را پاک می کند و با صدایی که می لرزد، ادامه می دهد: «اینکه همیشه مراقبِ خودش باشه.» تشویق های پایان ویدیوی گزیدۀ مصاحبه ها، نشان میدهد که میهمانان چه اندازه تحت تاثیرش بوده اند.
نوبت به پخش ویدیوی گفت و گو با اعضای هیات موسس مجتمع فرهنگی، آموزشی علامه طباطبایی که رسید، مجری مراسم گفت: «کلیپی تحت عنوان: از مکتب خانه تا کلاس های آنلاین در هفتاد سال؛ پخش خواهیم کرد. در این کلیپ گفت و گوی کوتاهی با حاج آقا توفیق حق، فرزند و نوۀ دلبندشان انجام شده است. لازم می دانم این توضیح را بدهم که حاج حسن توفیق حق، بیش از ۵۰ سال در آموزش و پرورش کشور فعالیت کرده اند و برای مجتمع فرهنگی، آموزشی علامه طباطبایی، پشتوانۀ بسیار مهم و ارزنده ای هستند.» در این ویدیوی کوتاه، خاطرات سه نسل از اول مهرشان طرح شده بود. اینکه از دوره مکتب خانه تا دوره کلاس های آنلاین را در یک قاب می دیدیم، جالب بود. دوره ای که تنها ۷۰ سال طول کشیده است. حاج حسن توفیق حق، عضو هیات موسس مجتمع علامه طباطبایی از خاطراتش در مکتب خانه و روز اول مهر می گفت و یاسر توفیق، عضو دیگر هیات موسس مجتمع، از اولی مهری یاد می کرد که همراه با دوستانش به مدرسه رفته و دوستی هایشان چنان قوی بوده است که همین رویه تا پایان سال طی کرده اند. علی توفیق حق، نوه حاج آقا هم حرف های شنیدنی از برگزاری کلاس های آنلاین در پایه اول ابتدایی اش داشت!
جشن الفبای دانش آموزان واحد نیاوران در مدرسه برگزار شد، اما تصاویر ویدیویی اش روی پرده سینما رفت. بچه ها روی توپ های رنگی بازی می کردند، لباس های محلی پوشیده بودند و شعر می خواندند، روی اسب های پلاستیکی، چنان شادی می کردند که گویی دور دنیا را می چرخند. تصاویر بزرگ روی پرده سینما، هر احساسی را چند برابر می کند. و حالا این شادی بچه ها بود که در جشن الفبا به آسمان می رفت. کلیپ مصاحبه با دانش آموزان پیش دبستانی واحد نیاوران که پخش شد، معصومیت در سالن تاریخی فردوس موج می زد: «اعداد رو یاد گرفتم، حرف ها رو یاد گرفتم، نقاشی یاد گرفتم، کاردستی ها رو یاد گرفتم….» صدای کودکیِ بچه ها وقتی از آنچه در مدرسه یاد گرفته اند، حرف میزدند سالن را پر کرده بود: «مدرسه، چمن داره، ولی خونه نداره. اگه خونه باشی و کسی پیشت نباشه، حوصله ات سر می ره، اما اگه تو مدرسه باشی و دوستات پیشت باشن، حوصلت سر نمی ره…» وقتی از بچه ها پرسیده شد تا تفاوت بین خانه و مدرسه را بیان کنند، به نکات با مزه و در عین حال مهمی اشاره کردند. درست مثل زمانی که آرزوهای شان را بیان می کردند: «آرزوم اینه که تخم دایناسور ببینم… آرزو دارم زودتر فوتبالیست شم… آرزوی من اینه که یه عنکبوت واقعی رو از نزدیک ببینم….»
پایان بخش مراسم، اهدای جعبه های «ماندگاری در مهر»، به دانش آموزان پایه اول دبستان علامه طباطبایی- واحد نیاوران بود. جعبه هایی که نام هر یک از دانش آموزان، روی آن حک شده بود. علی اصغر معینی، مدیر واحد نیاوران، ناصر سلامی، معاون فرهنگیِ مجتمع فرهنگی، آموزشی علامه طباطبایی و محمدرضا میبیدی، عضو شورای عالی آموزش مجتمع روی صحنه آمدند تا جعبه هایی که احتمالا تا بزرگسالی همراه بچه ها خواهد ماند را اهدا کنند. قرار بود قبل از دعوت هر کدام از بچه ها، کلیپی یک دقیقه ای از مصاحبۀ آنها پخش شود. بدلیل کمبود وقت، کلیپ چند نفر از بچه ها پخش شد و قرار شد، مابقی کلیپ ها را خانواده ها در منزل تماشا کنند. بچه ها یک به یک روی صحنه می رفتند و یک نفر می گفت، بچه ها طوری برای گرفتن جعبه شان طول سالن را طی می کردند که گویی می خواهند یک جایزه مهم سینمایی بگیرند!
مراسم که تمام شد، مجری مراسم، از میهمانان دعوت کرد تا پس از پذیرایی در باغ زیبای موزه سینما، به یادگار، عکسی دسته جمعی بگیرند. نمایندۀ شورای دانش آموزی واحد نیاوران هم میکروفن به دست، بدنبال ثبت نظرات پدرها و مادرها درباره مراسم بود… همه که کنار ساختمان موزه ایستادند، قاب دوربین بسته شد.
اخبار پیشنهادی